Avatar

Wstępną opłatę leasingową, nazywaną również czynszem inicjalnym, można ująć w kosztach uzyskania przychodu na dwa sposoby:

  • jednorazowo w dacie poniesienia – jako koszt pośredni,
  • rozkładając kwotę opłaty proporcjonalnie na cały okres trwania umowy leasingu – jako koszt pośredni, przekraczający rok podatkowy.

W poprzednich latach stanowisko Ministra Finansów w tej sprawie, oraz liczne interpretacje skarbowe, sugerowały podatnikom raczej drugie rozwiązanie. Dodajmy – rozwiązanie mniej korzystne dla podatników, ponieważ w tej sytuacji raz wydane pieniądze obniżają podatek po trochu, przez nawet kilka lat. Dodajmy, że w tym czasie jedynie podatnicy prowadzący książkę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną (tzw. kasową), mogli bezpiecznie ujmować wydatek na wstępną opłatę leasingową w kosztach podatkowych jednorazowo, w dacie poniesienia wydatku.
Niedawno jednak Minister Finansów zmienił zdanie, co zostało opublikowane w Biuletynie Skarbowym (sygn. DD6/033/87/ORK/11/PK-1299). W piśmie tym Minister potwierdza, że prawidłowe jest zaliczanie wstępnej opłaty leasingowej do kosztów podatkowych jednorazowo w momencie poniesienia, a nie rozkładając wydatek w czasie proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu. Uzasadnieniem tego stanowiska jest charakter wstępnej opłaty leasingowej: jest to opłata samoistna i bezzwrotna, nieprzypisana do poszczególnych rat leasingowych, ani do okresu trwania umowy. Jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji (rozpoczęcia) umowy leasingu. Opłata ta jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu i wydaniem przedmiotu leasingu, a nie wydatkiem dotyczącym wykonywania umowy.
Uwzględniając to stanowisko, obecnie wstępna opłatę leasingową należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo, bez względu na formę prowadzenia ksiąg: zarówno na tzw. pełnej księgowości, jak i wpisując opłatę do podatkowej księgi przychodów i rozchodów